1.    Susz stewii powinien być po zakończeniu suszenia żywo zielony, powinien być na tyle suchy że liście łamią się przy zginaniu; najszlachetniejsze odmiany stewii maja liście jasno zielone, kolor taki świadczy także o tym, że proces suszenia był przeprowadzony prawidłowo i nie trwał zbyt długo ani też roślina nie była niepotrzebnie długo eksponowana na światło. Jeśli jest szarozielony lub brunatno zielony to znaczy, że był suszony nieprawidłowo lub był zawilgocony po ususzeniu, w przypadku suszu produkowanego masowo może to być wynikiem przechowywania w płóciennych workach przy dużej wilgotności powietrza  (będzie to najczęściej skutkowało gorzkim posmakiem)
2.    Susz nie powinien zawierać czarnych lub brązowych liści, ich obecność może świadczyć o zainfekowaniu roślin chorobami grzybowymi, lub może to być konsekwencja żerowania szkodników, których  odchody są pożywką dla grzybów.
3.    Susz nie powinien zwierać kwiatów i nasion, ich obecność świadczy o tym że rośliny były uprawiane przy niedostatecznej ilości światła i w konsekwencji należy spodziewać się niskiej zwartości stewiozydów ( niska słodycz).
4. Susz mielony nie powinien zawierać śladów włókien (włókna są zazwyczaj jaśniejsze od mielonych liści), ich obecność jest informacją, że producent rozdrobnił wraz z liśćmi także łodygi celem uzyskania większej masy, susz taki będzie wyraźnie mniej słodki od suszu zawierającego tylko liście. Susz mielony także powinien być żywo zielony.

Przykłady: